Geri dönüşüm oyuncaklarına hem çevreci oldukları için, hem neredeyse bedavaya mal oldukları için, hem ana-kız yapılabildikleri için hem de 1-2 yaş çocuğunun iki oynayıp sıkılma ve bir daha yüzüne bakmamasından ya da üstünde tepinip rahatça yok edebilme özgürlüğünden dolayı bayılıyorum. Ama doğrusu bu yazıda bahsedeceğim gibi tuvalet kağıdı rulosundan oyuncaklar yapma dışında bu konuda kendimi geliştiremedim, çünkü el işleri konusunda çok yeteneksizim ve daha beteri ilgisizim. Bana el işleri genellikle "yarının çöpü" gibi geliyor ama tabii "kullan kullanabildiğin yere dek, sonra da düşünmeden at" derseniz, o süper işte. Tüketim kültürü değil bahsettiğim (kahrolsun sınırsız tüketim toplumları, işçi haklarını, insan ve çevre sağlığını gözetmeksizin sudan ucuza maliyet!), bahsettiğim tekrar değerlendirmek ama yaratma üretme adına evi de "çöp ev"e döndürmemek.. El işleri konusunda bu çöp ev mevzuu gerçekten ince bir çizgi, bazı insanlar üretimin de hokunu çıkarıyor, her yer ahşap boyama, her yer tığ işi, her yer geri dönüşümden sanat olunca ayyyy, bana fenalık geliyor. Sade olsun, az olsun.
Lakin dediğim gibi, "çöpten dönüştür oyuncak yap" sonra da "iki kullan, üstünde tepin ve at" anlayışı 1-2 yaş çocuğu için süper fikir. Bu eski rulolardan yaptığımız baykuşlar, bebek figürleri, arabalar ve son sanat eserimiz ailecek üzerinde çalışıp didinip yapıp sonra 1 saatte perişan ettiğimiz Roller Coaster hakikaten süper eğlenceli uğraşlar oldu. Çok basit, ben bile yapabildiğime göre siz daha neler neler yaparsınız hamarat bebetodaşlarım..
