Oldu mu şimdi?! İtiraf edeyim geçen sene bu zamanlar yaşadıklarım bu şekildeydi ve amaaağn kim uğraşacak şimdi yorganla diyip aldığım ürünleri fırlatıp atmış, bebeği de aynen önerildiği gibi 19-20 derece odada tulum üstüne H&M'in uyku tulumunun bacaklısı şeklindeki o mütiş ürününü giydirip koca bir kış sıcacık sere serpe uyutmuştum. Bizim kız zaten doğduğundan beri özgür bir ruh, daha 2 ayı falan beklemeden, şak diye yana dönmüş, sonra da bu "başarı"sının cacığını çıkartıp gece boyu bir o yana bir bu yana dönüp durmuştu. Hala çok deli uyur, uykusunda konuşur, jimnastik yapar, sabah mesela 180'C ters dönmüş bulduğum çok olur. Anasına çekmiş. Babası en sıcak yaz gününde bile sarılacak bir örtü ister. Hoş anası da sever örtüyü, ne kadar dövüşse savaşsa da ayacıkları hep örtü altında olsun ister (mazallah yatak altı canavarı kapar). Ama bu kızı yorganla hoşbeş edemedik..
Mevsimler geçti, geldi yine kış ayları. Burda da aksi gibi kış Eylül ortası bir geliyor, Nisan ortası kovalasan gitmeyebiliyor. Ben afedersiniz ayı gibi sarınmışım yorgana, yavru artık uzayan bacaklardan tuluma da sığmaz oldu, öyle aksıra öksüre yatıyor. Yine böyle uykularımın kaçtığı bir gece birden bana bir aydınlanma geldi.
Şu yanda gördüğünüz zihni sinir projesini ilk ben mi yarattım bilmiyorum ama hiç bir yerde görmediğim için küstahça benim buluşum diyorum; ismini de "küçük çocuklar için açılmayan yorgan projesi" koydum gitti. İlk gördüğünde eşim "neaağğ yavruyu yatağa mı bağlayacaksın?" gibi bir tepki verse de (evet biraz korku filmlerindeki akıl hastanesinde aslında deli olmadığı halde yanlışlıkla bulunan masumlar için yaratılmış bir deli koltuğuna benzediğinin ben de farkındayım :P) Fakat işe yarıyor, vallahi 5 gün oldu, üstü açılmadan uyuyor yavru!
Yalnız bir kaç önemli nokta var. Şimdi en kalınından gittim don lastiği aldım (Almanya'da don lastiği aramak) ve en kocamanından 2 adet düğme aldım ki yavru mazallah ağzına mağzına sokup yorgan uğruna boğulmasın. Düğmeler vallahi 6cm çapında (normal hayatta nasıl kullanılır hiç bilemedim). Don lastiğinin iki ucuna düğmenin sığacağı şekilde delik açıyor ve uçlarını dikiyorsunuz ki pörçük pörçük çıkmasın. Düğmeleri ise yorganın nevresiminin baş tarafının yaklaşık 15-20cm altına, en kenarlara dikiyorsunuz (ki çok dikkat çekmesin oyun aracı olmasın). Sonra lastiği yatak bazasının altından (baza ile yatak tahtası arasından) geçirip nevresimin iki ucundaki düğmelere iliştiriyorsunuz. Bu noktada lastiğin gerinliği önemli, çok gergin olmasın ama çok salmasın da, ölçe ölçe bulursunuz gerginliği, bu şekilde çocuk rahatça yorganın altında dönebiliyor, çok daralırsa tekmeleyip açabiliyor ama uyku sırasında çok da kolay açamamış oluyor.
Ben yorganın bir ucunu sabitledim yani devamlı açıp kapamıyorum, diğer ucunu ise açık tutuyorum ve uyuduktan sonra yavaşça ilikliyorum. Gece boyu o şekilde açılmadan ve kaymadan kalıyor! Daralmıyor çünkü rahatça hareket edebilecek kadar gevşek. Ayrıca kirlendiğinde hop çıkar nevresimi yıka, düğmelerle beraber..
Ay süper bir buluş yaptım vallahi patentini alıp acaba seri üretime mi geçsem? Sizin çocuklar da sık dönüyorsa bence bir deneyin bu yöntemi, gece boyu 1000 kez kalkıp üstünü açtı mı açmadı mı endişesi yaşama derdine son (reklam ağzını da hemen öğrendim, abilerim ablalarım..)
Aslında bu geçici bir çözüm, daha ilk haftadan Maya bakıyorum yorganını sevmeye ve sabahları sarılmış uyanmaya başladı, cicili bicili nevresimlerine de bayıldı, şimdilik iyi gidiyor proje. Ama umuyorum yorgana iyice alışınca kendi açmadan uyumaya da başlayacak ve ben de "evladını yatağa bağlayan ana" olmaktan kurtulacağım :P Umarım.. Hadi bu yandaki foto da bonus olsun; yaşasın yaratıcı anne projeleri :D
