"Tuvalet eğitimi"ni başarmasına ramak kalmıştı..

Bizim kızın kıymetlisi 1 ve 2 numara ile başımız fena halde dertte biliyorsunuz. Ortadoğu ve Balkanların çiş tutma rekorunu kırabilmek için, uykuda dahil salmayıp 20 saate kadar tuttuğunu falan da biliyorsunuz. Doktorlara, psikologlara taşındığımızı, o ağlar ben ağlar hallere düştüğümüzü, tükenip bittiğimizi de biliyorsunuz. Yaşamının ilk 8 ayında uyanık olduğu ve meme emmediği her ama her an bağıra bağıra ağlayan bir çocuk olması ilk sınavımdı. Bu çiş ve kaka tutma meselesi de belki ondan da ağır ikinci sınavım oldu.. Hepsini biliyorsunuz, burada yazmıştım.

O noktada bize lavman ve hatta narkozla uyutup kolonospoi de içeren tam teşekküllü bir kontrol önermişlerdi ama ne yalan söyleyeyim elim gitmiyordu, daha beter travma yaşayacak diye endişeleniyordum. İçimdeki sesi dinledim, "varsınlar ihmalkar desinler, biraz hiç oralı olmadan, evdeki psikolojiyi düzeltip durumun değişip değişmeyeceğini bekleyeceğim" dedim.. Oturdum bir çizelge hazırladım, çocuk ne zaman 1 numarayı 2 numarayı yapsa not ettim, o gün psikolojisi nasıldı ufak bir not düştüm ve ne kadar su içti onu da yazdım ve bekledim.. İyi ki beklemişim.

2 hafta önce Maya'yı kreşten almaya gittiğimde öğretmeni "Maya bugün tuvalete çişini yaptı" dedi! Almancama güvenemedim ve bir daha tekrarlattım.. Tuvalete çişini yaptı! Nasıl yani?! "Kendisi çişim var dedi, tuvalete gitti, pantolonunu indirdi, bezini çıkardı, tuvalete oturdu ve yaptı" dedi.. Nasıl yani?!

Mutluluktan kendimden geçmişim.. Kızılderililerin zafer dansı türü bişey yaptım, Maya'yı öptüm öptüm öptüm. Abarttım. Hızımı alamadım gittim oyuncakçıdan istediği kocaman bir hediyeyi aldım. Evde o akşam abartılı kutlamalar oldu.. Ertesi gün, yine yaptı, ertesi gün yine. Ertesi gün Cumartesi'di ve bu sefer evdeki tuvalete yaptı, ertesi gün yine.. Ve tam 15 gün önce 1 numarayı, sonra birkaç defa da 2 numarayı, kendi pantolonunu çıkartıp, tuvalete oturup (kreşte tuvaletler küçük, bizim evdeyse o oturdu, ben koltukaltlarından tuttum çünkü ne lazımlığa ne de tuvalete konan aparata oturmayı kesinlikle istemedi) sonra kendini temizleyip, pantolonunu çekip, sifonu çekip oyununa devam etti! Tam 15 gün.. Resmen kendi kendine tuvalet eğitimi verdi, ben havalardayım, "nasıl kendi zamanını bekledi ve birden kendi kendine başardı", "nasıl çocuk odaklı ebeveynlik başardım", "nasıl hiç eğitim vermeden tuvalet adabı kazandı" falan diyorum, kasım kasım kasılıyorum. Maya "ben artık bez takmıycam" diyor, ne olur ne olmaz 2 numarayı kaçırır da korkar ya da iğrenir aman geriye dönüş olmasın falan diye yine de bezliyorum.. 20 saat çiş tutan çocuk, kendi isteğiyle 4 saatte bir tuvalete oturuyor! Demek ki içimdeki ses haklıymış; demek ki yapamıyor değil, kendi tutuyor ve istemediği için bırakmıyormuş. İstediğinde de işte bal gibi, yerini ve adabını tam bilerek bırakabiliyormuş! Öyle bir derin nefes aldım ki..... OH! Tam "artık 15 gün oldu, bu iş tamamdır" dedim, sevenlerine müjdeledim, hatta hadi bloğa yazayım derkeeeeen..

Tuvalet canavarını mı gördü ne oldu bilmiyorum, Maya hiç nedensiz birden "hayır tuvalete yapmıycam" krizi geçirdi ve ne tuvalete yaptı, ne de beze yaptı, 3 gündür yine 20 saat hatta dün 23 saat tuttu! Yine kabızlık, yine ilaçlar, yine yalvarmalar, ağlamalar, yine ıpıslak yataklar, kıyafetler, saatler boyu karın ağrısıyla kıvranmalar ama asla asla asla bırakmamalar.. OFFF!

Döndük en başa.. Neydi o tatlı seda, bilmiyorum.. Bir daha gelir mi onu da bilmiyorum.. Ne düşünmeliyim, ne yapmalıyım onu hiç bilmiyorum.. Bari yazayım da bu da böyle bir anımız olsun..

Resmen kendi kendine tuvalet eğitimi vermişti bu deli kız yaaa, ramak kalmıştı....!