Ailemde erken menopoz yok ve annem menopoz dönemindeyken ben tipik herşeyi bildiğini sanan psikoloji lisans öğrencisi olduğum için ona "menopoz belirtileri tamamen psikolojik, sen kendini telkin edersen, bu sürece olumlu yaklaşırsan hiçbiri görünmüyor" falan gibi "bilimsel gerçekler"le yaklaştığım için, bilime inancı sonsuz olan zavallı annem hakikaten o dönemi çok da zor atlatmadığını söyler ve ben de 45-50 yaşlarımdan sonra gireceğim menopozu "heyecanla beklediğimi" burada bile birkaç defa söylemiştim. Hatta doğumdan sonra emzirdiğim dönemde tam 18 ay regl olmayınca, herşey o kadar güzeldi ki, "ay keşke hiç olmasam bundan sonra" diye bile düşünmüştüm. Ama beklenenden önce başıma gelme olasılığı, dün gece saat 03 sularında, gecenin ve gönlümün en karanlık noktasında beni korkuttu.. Uyuyamadım ve düşündüm sabaha dek.. Şimdi 2 bardak kahve sonrasında zihnim daha berrakken şunlar geliyor aklıma:
Korktuğum ne? İkinci kez anne olamamak, üretkenliğimin sonlanması değil kesinlikle. Çocuksuz bir hayat da üretken, sevgi dolu ve dolu dolu yaşanabilir ve "üremek" bence insan yaşamının biricik anlamı değil. Çok şükür ki ben çocuk sahibi olmayı istedim ve bu isteğim gerçekleşti. Düşününce, sağlıklı bir evlat sahibi olabilmem büyük bir şans gerçekten. O nedenle şükrediyor ve doyumsuzca, bencilce ve yüzsüzce "aaaa şimdi ikinci çocuğum olmayacak mı ne şanssızlıııık" diyemiyorum. Çok şükür diyorum, Allah isteyene versin diyorum, istemeyene de başka şekillerde anneliği tattırsın diyorum çünkü annelik sadece çocuk doğurmak değil, üretmenin ve sevgi vermenin her yolu annelik aslında.
Korktuğum; erken menopozun yaratacağı fiziksel sıkıntılar. Yani mesela zor bir menopoz dönemi, kemik erimesi, organ ve hücresel bazda yaşlılık ve buna bağlı sağlık sorunları. Daha 30'lu yaşlarımdayım ve "yaşlanma"ya hazır hissetmiyorum kendimi.. Düşünsene benim boyum 160, bu kemik erimesi beni 150 yapacak, eğri büğrü, güçsüz, kırılgan, sağlıksız.. Bunlar korkutuyor beni. daha 30'lu yaşlarımda bedensel çöküşe, fiziksel inişe hazır değilim.. Daha vücudumla yapmak istediklerim var; dağlara tırmanmak, denizlere dalmak, ormanlarda pedal basmak istiyorum. Hastalığa, güçsüzlüğe hazır değilim. Gece 03'te hiç değilim..
Sonra düşündüm de, erken değil ama zamanında menopoza giren bir sürü sağlıklı örnek var önümde. Annem, kayınvalidem, teyzelerim, arkadaşlarımın anneleri.. Fiziksel, bilişsel, sosyal ve psikolojik anlamda etkin kadınlar hepsi. Ama işte "erken menopoz"un etkisini hiç bilmiyorum ve korkuyorum. Hiç okumadım, araştırmadım ki.. Hep "daha çooook var" dedim. Hep "oooh reglim sona erince ne güzel keyfime bakacağım" dedim. Hep "olumlu" gördüm. O nedenle dün gece saat 03'te sanki bir şamar yemiş gibiyim hayattan.... Sersemleştim.
Dur daha hiç bir şey kesin değil, durum 1-2 ay daha bu şekilde devam ederse testler yaptırıp değerlendirecek, menopoz erken geliyorsa, ben de önlemlerimi erken almaya çalışacağım. Erken menopozu geciktiren bazı tedaviler olduğunu duymuştum. Araştırmak, okumak, endişe ve korkularıma iyi gelecek bence.. İnsan bilmediği şeyden daha çok korkuyor.
Şu işe bak.... Sen ne planlar yapıyorsun, hayat sana neyle geliyor..
