- Yolda yürürken gölgesini gördü, "benim gölgeeem" dedi. Sağına baktı, benim gölgemi gördü, "annemin gölgesiii" dedi. Sonra zınk diye durdu, sağına baktı soluna baktı gerisine döndü çılgınca arandı ve "babamın gölgesi nerdeeee?" diye 15dk ağladı. "Yevrum babanın gölgesi babanla işte, akşam gelicek" diyorum, hayır gölge gelsin diye daha da celalleniyor..
- Küçük parmağımı mobilya köşesine çarpıyor ve o tarifsiz acıyla "boş bulunup" ayyyyy! diyorum. Bu tip şeylerden hiç hazzetmez; hemen "ne oldu? acıdı mı? üzüldün mü?" başlıyor. Yok yok iyiyim diyip hemen o gülen maskeyi takıyorum ama huylandı ya bir kere, "acıdı, öpücem geçsin" diye tutturuyor ve ayak parmağımı öptürmediğim için son perdeden 15dk ağlıyor. Akşam babası gelince de "parmağımı çarptım acıdı ama annem öpmedi" diye olayı kendine mal edip, anayı "mal" ediyor..
- Bu gece ay neden ay şeklinde değil (dolunay şeklinde) diye 15dk ağladı.
- H&M'den aldığım çoraplar meğerse kreşteki J'de de varmış, "bunlar J'nin çorapları, giymiycem" diye 10dk ağladı (e tamam giyme al başka çorap dediğim halde tabii ki, sormanız ayıp!)
- Her kaka yapışında kuş kadar bir çikolata ödülü var (malum sorunu nedeniyle), meğerse çikolata sevmezmiş (2,5 senelik çocukta yeni yeni huylar) "hayır kaka yapmıycam, çikolata vermeeee" diye gün boyu aralıklarla ağladı ve tüm gün de tuttu yahu! "Ya tamam vermiycem zorla çikolata, manyak mıyım?" diyorum daha çok bağırıyor..
Yetmedi mi? Daha önceki krizlere de gülmek için buraya tıklayabilirsiniz.
