Hoşçakalın (ve yeniden merhaba!)

Her güzel şeyin bir sonu vardır. Ya da tadında bırakılan her şey güzeldir. Öğrenen Anne'yle maceramızın sonuna geldik ama onu çok güzel, çok tadında bir yerde bıraktığımıza ve her birimiz kendi yolumuza devam ederken, ondan hep birlikte öğrendiklerimizin içimizde kök saldığına, hep bizimle olacağına inanıyor ve bundan kıvanç duyuyorum.

Bugün kızımın 3. yaş günü ve tasarladığım gibi Öğrenen Anne Blog'a son yazım bu. Blog sizden gelen istek üzerine silinmeyecek, fakat yeni yazı da girilmeyecek. Haziran sonuna dek yorumlarınızı aktif kontrol ediyor ve cevaplıyor olacağım ama nihayetinde yorum kısmını da bana yaratacağı iş yükü nedeniyle kapatmam icab ediyor, anlayışınız için teşekkür ediyorum. Soru / sorunlar için sağ alt köşede de bulunan, ogrenenanne AT (gmail) e-mail adresimden ulaşabilirsiniz. Instagram'da ve twitter'da isim hakkımı saklı tutuyorum fakat bu medyumları kullanmıyorum. Facebook grubumuz ise şimdilik aktif kalacak, eğer ek zaman yaratabilirsem, çok söz vermek istemiyorum ama kısa kısa gelişmeleri yazabilirim, aklıma takılanları, gözlemlerimi çok kısa notlarla iletebilirim diye düşündüm, çünkü sizin gibi ben de Öğrenen Anne'yi çok özleyeceğim ve yaşamımdaki büyük yerini arayacağım. Ve tabii ben de merak ediyorum bundan sonra nasıl devam edecek hayat :) O nedenle, facebook grubumuza bu adresten ulaşabilir, takip edebilirsiniz (facebook hesabınızın olması gerekmiyor). GÜNCELLEME: Valla ilk yazımı yazdım, hoşuma gitti, sanırım kısa kısa güncellemeler devam edecek :) Facebook'a gelin hadi!

İşte böyleeee sevgili dostlar. Bir önceki yazımda anlattığım o bembeyaz yelkenli yelkenleri fora etti, maviliğe karışma zamanı geldi. Sağlıkla, sevgiyle, huzurla kalın! Yolumuz açık, kalbimiz ferah olsun, yaşam bize güzelliklerle gelsin, güzellikleri görelim, duyalım, duyumsayalım ve doya doya yaşayalım.. Hoşçakalın! Ve yeniden merhaba hayat..


Görseldeki şiirin çevirisi:

Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayatın Oğulları ve Kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da, sizin değiller.

Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarını değil
Çünkü ruhlar yarınlardadır.
Sizse yarınları rüyalarınızda dahi göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama
Sakın onları kendiniz gibi olmaya zorlamayın.
Çünkü hayat geriye dönemez,
Dünle de bir alışverişi yoktur.

Siz yaysınız,
Çocuklarınız ise sizden çok ileriye atılmış oklar.
Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür
ve o yüce gücü ile yayı gererek okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde saygıyla eğilin çünkü,
Okçu uzaklara giden oku sevdiği kadar, başını dimdik tutarak kalan yayı da sever..

Khalil Gibran, Ermiş.
Kaknüs Yayınları, Çev: İlyas Aslan, 2008.